تاریخچه جزیره مرجان ها، کیش

تاریخچه جزیره مرجان ها، کیش

حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش، در ادامه حرکات صفحه های عظیم قاره ها و فشار آنها بر هم که با چین خوردگی ها و پدیده کوه زدایی همراه بود، شبه جزیره عربستان همراه یا صفحه قاره آفریقا به سوی شمال حرکت کرد که در نتیجه آن، در حدود ۶۵ میلیون سال پیش، از آفریقا جدا و به آسیا متصل شد که در اثر این فشار در بخشی از فلات ایران رشته کوههای زاگرس شکل گرفت که جزیره کیش و دیگر جزایر تنگه هرمز ناشی از این پدیده زمین شناسی بوده است..

کیش پس از تشکیل هر از گاهی با تغییر سطح آب خلیج فارس و بالا آمدن آن (که گاه نسبتا طولانی بوده) در عمق کمی از آب فرو می رفته. گرمای نسبی این زمانها، کمی عمق آب و دور فراوان و دیگر شرایط زیست محیطی مساعد، مناسبترین بستر را برای رشد مرجانها، آبزیان و آب سنگها صدفها و دیگر جانوران و آبزیان (بر سطح جزیره فرورد در آب) ایجاد می کرد و به مرور به صورت قشری فشرده از بقایای پوسته آهکی آنها به صورت سنگهای آهکی مرجا در سطح جزیره قرن در آب به وجود می آورد.

ورود اولین انسانها به جزیره کیش

طبق نظریات و فرضیات تاریخی در حدود ۴۵۰ سال قبل در بین دو رود دجله و فرات (بين النهرين ، رودان) در مکانی که در حال حاضر به تل الاحیمر معروف است و در ۸۰ کیلومتری جنوب بغداد فعلی قرار گرفته شهری وجود داشته به نام کیش.

این شهر جزو شهرهای پادشاهان اکدی و سومری بوده است که حتی زمانی، عیلامی ها نیز بر آن حکومت می کردند.

همچنین در زمانی جزو قدیمی ترین پایتختهای حکومت بابل نیز بوده است.

دریای پارس که در جنوب ایران قرار گرفته، به عنوان یک آبراه مهم مورد توجه پادشاهان و حکومت های دوران باستان قرار داشته

که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود.

از آنجا که مهد تمدن در بین النهرین و اطراف آن قرار گرفته (قسمت غرب ایران فعلی و کشور کنونی عراق) و همانطور که در تاریخ آمده این منطقه همواره دست به دست پادشاهان و حکومت های قدرتمند آن زمان در حال چرخش بوده، بهترین راه جهت دستیابی به آبهای دریایی پارس استفاده از رودان(دو رود دجله و فرات) و کارون بوده که از این محل میتوانستند به آب دریای پارس دسترسی داشته باشند.

قدمت اسناد مکتوب کشف شده در غرب ایران و کشور عراق به حدود ۵۰۰۰ سال می رسد و سایر نشانه ها واثرهای بدست آمده حکایت از سابقه ۱۰۰۰۰ ساله دارد بر این اساس حکومتهای پادشاهی که در این منطقه شکل گرفته عبارتند از :

1- پادشاهی سومر در ساحل پایانی خلیج پارس قدیم (چون طبق اسناد موجود خلیج پارس تا قسمتی از خوزستان و استان بصره عراق امتداد داشته و بعدها خشک شده است) و پایین رود فرات.

2- پادشاهی اکد شمال سومر بین دجله و فرات (رودان یا بین النهرین) (که بعدها با هم ادغام شده و کلده نام گرفت)

3- پادشاهی آشور در شمال اکد و در بخش میانی دجله و ابتدای منطقه کوهستانی عراق فعلی (کردستان)

همان طور که تمامی مورخان به آن اجماع دارند بسیاری از اولین ها در منطقه پادشاهی عیلامی ها و میان رودان شکل گرفته : اولین گله دارها، اولین کشاورزان، اولین سیلو دارها، اولین باغدارها، اولین دهکده ها، اولین رام کنندگان حیوانات مختلف، اولین سفالگران با نقش و نگاره های زیبا و بدیع، اولین گاوآهن ها و تكامل آن، اولین ذوب کنندگان فلز، اولین بافندگان پارچه، اولین شهرها با اصول معماری، ساختمانهای آجری، قصرهای بزرگ، اولین بازرگانان دورسفر، اولین استفاده کنندگان از کشتی های بادبانی در سفرهای طولانی، اولین سازندگان راه های خشکی، اولین ایجاد کنندگان قرارگاه های تجاری یا همان کاروانسراها و اولین نوآوری ها در ابزارهای دفاعی، زره های برنجی و نوآوری در کارشناسی های جنگی، اولین شاهنشاهی یا امپراتوری های كوچك، اولین صنعت گران، منجمان، ریاضی دانان، شاعران، روحانی ها، ساخت اولین پرستشگاه ها، معیارهای وزن، اندازه، ساعت، روز، هفته، ماه و سال هم از ابداعات سومریان بوده و از همه مهمتر ابداع خط میخی بوده که از ابداعات سومریان، اکدیان و عیلامی ها بوده و بعدها هم خط میخی هخامنشی آن اضافه شد که نوشتن آن از سمت چپ به راست بود.

اجماع مورخان به این صحه گذاشته اند که ابداع خط میخی توسط تمدن های میان رودان بوده و ابداع اول آن توسط سومریان انجام گرفته (البته پیدا شدن لوح های گلی در منطقه جیرفت و شهر سوخته نشان می دهد که قبل از تمدن های میان رودان در این مناطق خط وجود داشته) و از همه مهمتر زادگاه بسیاری از پیامبران الهی در این منطقه بوده است.

تمامی این مطالب از این جهت بود که هم یادآوری پادشاهان و سلطنت های گذشته شده باشد و از طرفی هم یاد آور شویم بسیاری از پیشرفتهای امروزی از ابداعات و اختراعات آن زمان بوده و هم دلیلی بر اثبات عرایض خود داشته باشیم.

از آنجا که سومریان در دانش پیشرفتهای بسیاری داشتند و به علم نجوم و ستاره شناسی مسلط بودند، علاقه شدیدی به پیدا کردن مسیرها و دریاهای ناشناخته داشتند تا بر وسعت قلمرو خویش بیفزایند. از این رو وقتی که از طریق رودان و رود کارون به خلیج پارس وارد میشدند دو راه برای حرکت می توانستند انتخاب کنند :

1- مسیر شمالی خلیج فارس که در مجاورت جنوب ایران قرار داشته است.

2- مسیر جنوبی که در قسمت شمالی صحرای عربستان قرار گرفته بود.

از آنجاییکه دریا برای آنها ناشناخته بود، سعی میکردند که از ساحل خیلی دور نشوند تا نکند که در پهنه دریا گرفتار شده و دسترسی به خشکی نداشته باشند. مسیر جنوبی به علت خشک بودن ساحل و بادهای گرم و سوزان صحرای عربستان مورد توجه قرار نداشت و همیشه مسیر شمالی که سرسبز تر بوده را انتخاب میکردند. در جزایر موجود در قسمت شمالی خلیج پارس (در قسمت شمالی خلیج فارس ۳۵ جزیره وجود دارد که در حال حاضر ۱۷ عدد آن مسکونی و مابقی غیر مسکونی هستند) کیش به علت داشتن آب شیرین که موجب سرسبزی این جزیره میشده و همچنین کوتاه ترین مسیر را به سرزمین اصلی داشته، بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود که وجود آب شیرین اصلی ترین و مهمترین دلیل برای انتخاب دریانوردان جهت اقامت در این جزیره بوده است.

(در دریایی که آب بسیار شور داشته و کشتی های آن دوران میزان معینی آب می توانستند با خود حمل کنند محلی که بتوان از آن آب شیرین تهیه کرد بسیار مورد توجه قرار داشت.)

این برتری های جزیره باعث شد تا عده ای این مکان را به عنوان محلی جهت زندگی خود انتخاب کرده و در آن ساکن شوند. اینچنین بود که اولین ساکنین جزیره به این محل نقل مکان کردند و از آنجا که تعلقاتی به موطن اصلی خود داشتند اسم کیش باستانی بین النهرین را به روی این جزیره زیبا گذاشته و از آن به بعد بود که کیش شکل گرفت. البته تعدادی از مورخان این فرضیه را قبول ندارند و عنوان کرده اند که چون مدرک به ثبت رسیده ای از آنچه اتفاق افتاده وجود ندارد نمی توان به این فرضیه مهر تایید زد و حتی عده ای عکس این نظریه را عنوان می کنند.