میناکاری، هنری ظریف در اصفهان

میناکاری، هنری ظریف در اصفهان

هنر میناکاری را میتوان از زیباترین صنایع دستی و اصیل شهر اصفهان به شمار آورد که خوشبختانه گسترش چشمگیری نیز در شهر اصفهان یافته است.

این هنر را میتوان ترکیبی موزون از هنر فلزکاری و نگاره گری دانست.

پیدایش این هنر و دوره ی آن چندان روشن نیست لیکن نمونه هایی از این هنر در دوره ی سلجوقیان به دست آمده است شکوفایی این هنر در دوره ی صفویه شکل می گیرد. نخست شیی مورد نظر (بشقاب، گلدان،...) را بر قطعه ای مسین حالت می دهند.

شی مورد نظر را در کوره پوششی از جنس لعاب میدهند و هنرمند اجرای نگاره ها را بر شیی لعاب خورده آغاز میکند به زودی رنگهای دلخواه همچون فیروزه ای، لاجوردی و سبز شیی را می آرایند. هنرمند شیی آماده را به کوره میفرستد تا در دمای ۸۰۰ درجه ی سانتی گراد رنگها بر روی فلز تثبیت گردد. در هنر میناکاری، لعاب و رنگها از مواد معدنی گرفته می شود. اکسید فلزها رنگهای دلخواه هنرمند را به نحو بسیار مطلوبی فراهم می کند: اکسید کروم رنگ زرد را، اکسید قلع رنگ سفید را، اکسید کبالت رنگ آبی، اکسید منگنز رنگ بنفش را و دیگر رنگها به این ترتیب از اکسید فلزهای مورد نظری فراهم می گردد. در بیشتر اشیای میناکاری شده، رنگ غالب، همان رنگ آبی است که به نقوش گل و بوته، گل و مرغ و امروزه گاه یادگارهای تاریخی مشهور کشور آراسته می گردد. هنرمندان هر روز تلاش میکنند تا نوآوری هایی را در این هنر بیافرینند. از این رو شاهد هستیم که برجسته کاری نیز به هنر میناکاری افزوده شده و بر زیبایی این هنر دو چندان افزوده میشود.