شهر ادیرینه

در شمال تکیرداغ، در مرز بین یونان و ترکیه، شهر ((ادیرینه)) قرار دارد. این شهر چندین سال بعنوان پایتخت سلسله عثمانی به شمار آمده و در قرن 18 بعنوان یکی از هفت شهر بزرگ اروپا معرفی گردیده است – هنگامیکه از آن منطقه به سمت استانبول در حال حرکت هستید در نزدیکی محل اتصال تونجا و رودخانه های مریج منطقه ای سرسبز پوشیده از درختان صنوبر وجود دارد که بسیار هم دیدنی است.

قوانین و سنن مردم شهر، ادیرنه ریش در دوره مقدونی دارد. این شهر توسط هادریان، امپراطور روسیه مورد بازسازی قرار گرفت و سپس نامش به هادریا نوپل تغییر یافت. در دوره بیزانس نام این شهر به ادیرنه تغییر داده شد. در سال 1361، سلطان مراد اول این شهر را به قلمرو امپراطوری خود ضمیمه کرد. این شهر در حدود صد سال پایتخت امپراطوری عثمانی بوده که این خود موجب وجود بقایای تاریخی بسیار مهم از نقطه نظر معماری و باستانی در این منطقه است.

ادیرنه به خاطر وجود مساجد، مجموعه های مذهبی، پلها، بازارهای قدیمی، کاروانسراها و کاخهایش همانند یک موزعه پر طلعلع جلب نظر می کند.

مسجد سلیمیه در بالای یک تپه قرار دارد که در واقع در کانون مرکزی شهر نیز قرار می گیرد. این مسجد نیز حاصل هنر معماری ((معارسنیان)) می باشد که به سبك معماری عثمانی ساخته شده است. مسجد سلیمیه که به دستور سلطان سلیم دوم در طول سالهای (1575-1569) بنا نهاده شد به نوعی نشانگر توانائیها و استعدادهای استادان معماری در زمان امپراطوری عثمانی میباشد.

مسجد قدیمی که یکی از قدیمی ترین بناهای مربوط به عثمانی در این شهر به شمار می آید. این مسجد به دوره دستور سلطان محمد اول در طول سالهای 1403 تا 1414 ساخته شد. سر در این مسجد که از سنگ مرمر سفید ساخته شده در اصل با ساختمان آن که از سنگ آجر ساخته شده در ظاهر همخوانی ندارد. همینطور قسمت داخلی این مسجد نیز با آیه های قرآن که با خط خوب نوشته شده است منقوش گردیده.

مسجد دیگری که توسط سنیان به دستور سلطان مراد اول در طول سالهای 1438 تا 1447 ساخته شد مسجد ((اوج شرفعلی)) می باشد. این اثر در عین حال که هنر معماری ((سنیان)) را نشان میدهد . نشان دهنده هنر مهندسی پیشرفته او نیز می باشد. مناره موجود در سمت شمال غربی این مسجد دارای 3 سرسرا (راهرو) می باشد تا قبل از اینکه مسجد سلیمیه در استانبول ساخته شود مناره این مسجد از جمله بلندترین مناره ها به شمار می آمد.

در اواخر قرن 15، بیازیت دوم ، معمار خیر الدین را مامور کرد تا مجموعه ای شامل یك مسجد، دار الشفا / مدرسه ، مطبخ و انبار را ادیرنه احداث کند. مسجد مذکور به شکل دایره ساخته و دارای گنبد بلندی نیز بود. مهمترین ساختمان در این مجموعه ساختمان دار الشفا بوده که در آن دوران در حکم بیمارستانی مدرن محسوب میشد. ضمن اینکه از نظر معماری نیز این ساختمان بسیار شایان توجه می باشد.

بخش (کاله ایچی) : این بخش از قرون وسطی به جا مانده و کمی هم دستخوش تغییر و تحول قرار گرفته است. در این بخش خیابانهای باریک،خانه ها، رستورانها و کافه های کوچک همگی از دوران رنسانس باقی مانده اند.

در بخش (کاله ایچی) تعداد زیادی حمام معروف به (سوکوللو). (تاحت کاله) ، (مریت بی)، (بی لربی) و (قاضی میحال) توسط معمار سنیان ساخته شد. امروزه از کاروانسرای رستم پاشا به عنوان هتل استفاده می شود.

در این منطقه پلهای زیبای به جا مانده و از دوره عثمانیها به منطقه (تونجا) و رودخانه (مریچ) زیبائی خاصی بخشیده است. در کل باید گفت که شهر ادیرنه بسیاری از سنت های زیبای خود را هنوز حفظ کرده است. همه ساله در فصل تابستان در منطقه ساراییچی مسابقات کشتی تحت عنوان مسابقات کشتی روغنی برگزار می شود. در این مسابقات کشتی گیران با بدنهای روغن زده و براق به کشتی گرفتن با یکدیگر مي پردازند و این کار را تا مشخص شدن فرد قهرمان ادامه می دهند. این شهر دارای مغازه های لبنیات فروشی بسیاری نیز می باشد که در بین اقلام آن پنیر سفید محلی جایگاه ویژه ای را دارد. از دیگر توليدات مشهور این شهر (هارد اليه) می باشد که از مخلوط آب انگور ، خردل، بادام و شکر بدست می آید.

از این شهر بعنوان سوغات میتوانید صابونهای معطر، گلدانها، دیگچه های سنگی و سبدهای حصیری را به ارمغان بیاورید. هم چنین قلاب دوزیهای زیبای این شهر که توسط زنان بومی این منطقه بافته می شود در نوع خود بسیار جالب هستند. موزه قوم نگاری و باستان شناسی در این شهر نشان دهنده تاریخچه ادیرنه از دوره ماقبل تاریخ تا دوره بیزانس می باشد. در این موزه ها هم چنین لباسها و خانه های منسوب به دوره پایانی عثمانیها نیز به نمایش گذاشته شده است.

در موزه هنر این شهر علاوه بر ارائه جزئیات هنر معماری در دوره عثمانی، دست نوشته ها ، خطاطی ها، قرآنها، اسحله ها و چادرهائی که امپراطوران در گذشته از آنها در جنگها استفاده می کردند نیز به چشم می خورد.

در طول مسیر خود به سمت خلیج ساروز که در دریای اژه قرار گرفته، پلی بنام اوزون کوپرو دارد. این پل در سال 1444 به فرمان سلطان مراد دوم ساخته شد. این پل بر روی رودخانه (ارگنه) بنا نهاده شده و دارای 174 طاق، 1354 متر طول می باشد که ارتفاع بلندترين طاقش 12/28 متر است.

آب و هوای معتدل خليج ساروز این منطقه را به محلی مناسب برای گذراندن تعطیلات تبدیل کرده است. در شمالی ترین قسمت این خلیج سواحل زیبای (ایبریچه) و (اریکلی) قرار گرفته که دارای هتل و پانسیون هائی با قیمت مناسب و امکانات رفاهی مناسب می باشد.

بندر : این بندر در قرن 12 قبل از میلاد ساخته است و در گذشته بندر بسیار قیمتی به شمار می آمده است. بندر زمانی محل زندگی هلنيك ها، بیزانسی ها و عثمانی ها بوده است.

این بندر در ابتدا توسط مردمان ((کیمه)) ساخته و به عنوان مستملكات منطقه آناتولي غربى ثبت گردید. امروزه از این بندر بعنوان يك موزه روباز استفاده می شود. قلعه ایزنیر با توجه به اینکه بارها مورد بازسازی قرار گرفته ارزش دیدن را دارد. در این منطقه از مکانهای دیدن دیگر می توان به يك کلیسای بجا مانده از قرن 6 و يك ساحل تميز و دیدنی نیز اشاره نمود. مردم این منطقه بسیار میهمان نواز هستند به همین دلیل در مدت اقامتتان در این شهر بسیار خوش خوا اهد گذشت.

کوه های ییلدیز – این کوه ها استان ((کیرکلاری)) را تقسیم می کنند. چشم انداز زیبای کوهستانی با آن خانه های عجیب و كوچك موجود در آن نوازشگر ذهن شما خواهد بود. مسجد (هپذیر بی) از قدیمی ترین مساجد این استان به شمار می آید که در سال 1383 بنا نهاده شد. در این مسجد بازاری نیز وجود دارد. در نزدیکی این مسجد حمامی وجود دارد که در گذشته با کمک و پشتیبانی (هیزیربی) ساخته شده است. بنای یاد بودی که در قرن 14 به یاد نبرد چهل سرباز با متصرفان این منطقه که منجر به شهادت آنها شد نیز در این مکان قرار داشته که دارای 18 ستون زیبا بوده و در بالای تپه کیریکلار جای گرفته است. این مکان نیز از جمله مکانهای دیدنی دیگر منطقه به شمار می آید. در موزه باستان شناسی هم هر آنچه در اکتشافات محلي بدست می آید در معرض نمایش قرار می گیرد.

از دیگر مناطق معروف که در آن می توان از خوردن غذاهای دریائی خصوصاً خوراك ماهی لذت برد. ساحل (كيرك لارالي) در حاشیه سواحل دریای سیاه می باشد.

منطقه اینه / آدا : این منطقه در فاصله 98 کیلومتری غربى (كير كلار الي) در حد فاصل سواحل ماسه ای و کوههای ییلدیز قرار دارد. تاریخ این شهر و دیوارهای اطراف آن به دوره بیزانس باز میگردد. در این شهر هم چنین یك صومعه متعلق به سنت نیکلاس نیز به چشم می خورد.

مسجد در منطقه (لوله بور گاز) در جاده ادیرنه - استانبول نیز از دیگر آثار معارسینان می باشد که در سال 1570 بنا نهاده شد. در منطقه ای در همسایگی این شهر، یعنی منطقه بابا اسکی نیز اثر دیگری از معمارسنیان با نام مسجد ((جدی علی پاشا)) را نیز می توان مشاهده کرد.

6

از مراکز مهم دوران بیزانس به منطقه ((ویزه)) هم می باید اشاره کرد. در این منطقه يك قلعه و يك کلیسای ایاصوفیای کوچک قرار دارد. امتداد مسیر به سوی کشور بلغارستان منطقه آخرین نقطه مرزی قرار دارد. این شهر، شهری بسیار سرسبز با سبزيجات بسیار مشهور است.